Geloof, hoop en liefde

Wat bladerend door mijn oude Telos vertaling van het Nieuwe Testament kwam ik een aantal noties tegen. Onder andere ook ééntje over ‘geloof, hoop en liefde’. De woorden geloof, hoop en liefde komen vrij regelmatig voor in het Nieuwe Testament. De bekendste tekst is 1Kor.13:13 ‘En nu blijven geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde’.
Andere bekende teksten zijn Kol. 1:4,5 ; 1Thes. 1:3 ; 1Thes. 5:8 en Hebr. 10:22-25.
Aan de woorden geloof, hoop en liefde hebben we ook symbolen toegekend.

Voor geloof hebben we het kruis. Dit symboliseert het werk van de Heer Jezus op het kruis van Golgotha. Een ieder die gelooft in het volbrachte werk door de Heer Jezus op het kruis, heeft het eeuwig leven.

Liefde wordt gesymboliseerd door een hart. Dit symbool is vrij duidelijk. Ons hart is als het ware de zetel van overtuiging, gemoedstoestand, maar bovenal karakteriseert het de liefde.

Hoop wordt gesymboliseerd door een anker. Je zou je kunnen afvragen waar dit vandaan komt. Wat heeft een anker met hoop te maken? De enige tekst in de Bijbel waar het woord anker voorkomt staat in Hebreeën 6 vers 19 ‘Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel. Daar is de Voorloper voor ons binnengegaan, namelijk Jezus’.

Wanneer je deze tekst zo leest en je denkt aan de scheepvaart waar het anker wordt gebruikt rijzen er bij mij heel wat vragen op. Waar wordt een anker voor gebruikt en wanneer gaan schepen voor anker?

Voor anker gaan, of ankeren, betekent het anker laten zakken, zodat het schip stil komt te liggen. Bij een zware storm liggen heel wat schepen voor de Nederlands kust voor anker, bang dat ze van koers raken en op een strandbank stranden. Het anker geeft hun dan stabilisatie en zekerheid. Ik vraag me echter af of de tekst in Hebreeën 6 vers 19 hier op slaat. Het anker dat vast en onwrikbaar is, bevindt zich achter het voorhangsel. Daar is het door de Voorloper naar toe gebracht. Om hier wat duidelijkheid over te krijgen wil ik graag het volgende met jullie delen.

In de tijd dat de Nieuwe testament geschreven is, waren de handelsschepen grote zeilboten. Het was best wel moeilijk om deze schepen de haven in te manoeuvreren. Soms was dit helemaal niet mogelijk en dan maakten ze gebruik van een voorloper. Een voorloper was een kleine roeiboot. Zo werd het anker in de roeiboot gelegd, waarna deze naar de haven roeide. Eenmaal in de haven werd het anker, op de bestemde aanlegplaats, in het water gegooid, waarna het ankertouw aangetrokken werd waardoor het grote zeilschip netjes de haven in gemanoeuvreerd werd!

Wat een prachtig beeld. Onze Voorloper, de Here Jezus, heeft het anker van onze ziel al in het binnenste heiligdom gebracht. Hierdoor is onze hoop een zekerheid geworden!!!

Br. John Kuiken